Ceòl nach mì-chòrdadh ri Rìgh Dàibhidh nan Salm

CHOINNICH mi Aonghas Grannd air son a' chiad uair an-uiridh, aig Ceòlas ann an Uibhist a-Deas.

Bha mi air a chluinntinn a' cluich na fdhle air an ridio, agus air seann LP le dhealbh air ciofar na cis, 's a-riamh a' smaoineachadh gur e cruthchaill mhr de dhuine a bh' ann; ach bha an duine a choinnich mise ann an Taigh-sta Loch Baghasdail cho beag 's cho dante ris a' Phuilean, brthair m' athar nach maireann, peitean cl Dhn nan Gall gun ghirdeanan air a dhruim, briogais chorduroy mu mhs, stais air a liop rd 's a' cur feum air cliob.

Ged a bha sinn a' fuireachd anns an aon thaigh, cha robh mi ceart 'na chmhradh gu madainn na Sbaid. Bha sinn leinn fhn anns an taigh; na h-aoighean eile fhathast gun nochdadh. Anns a' chidsin a bha e, a' lorg teabags.

Cha dh-chuimhnich mi d straidh a dh'innis e dhomh a' mhadainn ud fhad 's as be air thalamh mi – aon mu ghillean a' tilleadh Cogadh nam Boers, t' ile mu ch chaorach g a thrinig e 's a chaidh a mharbhadh fo lraidh.

Cobair is sealgair-fidh a bh' ann bho ige, aithnichidh tu sin air a choiseachd. Tha e fiosrach air eachdraidh a dhthaich. A rir Flraidh Sgibinis, chan eil clach ann an Loch Abar nach ainmich e.

Am-bliadhna, bha sinn a-rithist cruinn cmhla mun bhrd an Taigh Bhaghasdail – mi fhn 's Ailig Bhaltois 's Cailean an Doctair 's gillean Cheap Bhreatainn 's Seras an ccaire (ach cha robh sgeul air Flraidh). Agus balaich g, gach fear na b' fherr na chile air innealan-ciil a chluich, agus 'nam measg, Eoghainn MacEanraig bhon teaghlach ainmeil anns a' Ghearastan, 's an tassel bheag dhearg crochaite ri brr na fdhle aige tha cur an cill gu robh Aonghas Grannd ga theagaisg.

Bha cr 'na chois an Uibhist am- bliadhna ("D 'n aois a tha thu, Aonghais, fhathast a' falbh le cr?" "Bidh mi tr fichead 's a h-ochd deug, an ath the") agus feasgar Ardaoin, as didh nan clasaichean, chaidh sinn spin a dh'irisgeigh. ("D ma thig cuairt ort air cl na cuibhle, Aonghais, an aois a tha thu? Ma tha thu smaoineachadh gun toir mise an kiss of life dhut, tha thu air do mhr mhealladh.")

Sgeulaiche a th' ann, math air atharrais – se Tom Anderson, am fdhleir ainmeil Sealtainn, a bha cmh' ris iomadach bliadhna aig na sgoiltean-ciil samhraidh an oilthigh Shruighlea, a bh' aige air an rathad dhachaigh. N e cainnt (no speak) fdhleirean an ear-thuath; 's fhiach isteachd ris a' danamh cmhradh nan uaislean a bhiodh e a' treireachadh, latha dha robh e, tro fhrthean nan damh 's nan ildean.

'Na sheasamh aig bonn na staidhre, threraich e mi fhn 's Flraidh an-uiridh air caismeachd bho Chill Chuimein gu Inbhir Lchaidh ann an cuideachd Iain Luim 's Mhontris. "Eil fhios aige," thuirt mi ri Flraidh, "gur e Caimbeulach a th' annamsa?"

Agus an cel. Aon mhadainn, an didh na bracaist, chuir e an fhidheall ri ghualainn 's thug e port oirre dhan triir a bh' air fhgail anns a' chidsin – Seras, Ailig Bhaltois 's mi fhn. Uibhisteach, Sgitheanach 's Ledhasach.

A' chearrag a th' aige a' cluich. Duine beag, dante. Peitean cl Dhn nan Gall, gun ghirdeanan, casan nach eil a' cur nan clachan beaga rompa, am broinn briogais chorduroy … Nuair a sguir e a chluich, sheas sinn smhach, a' coimhead ri chile.

Se an t-Uibhisteach a bhruidhinn an toiseach. "Danamaid," arsa Seras, "tr pilleanan."